Νύχι στο κρέας

Πολλοί  έχουν αντιμετωπίσει το πρόβλημα στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού. Δημιουργείται μια πληγή από το νύχι που μπαίνει στο κρέας και ακολουθεί τοπική φλεγμονή. Οι λόγοι που μπαίνει το νύχι στο δέρμα είναι πολλοί. Οι πιο συνηθισμένοι είναι ο λάθος τρόπος που κόβει κανείς τα νύχια του (υπερβολικό κόψιμο στα πλαϊνά), τα στενά παπούτσια, ή κάποιος τραυματισμός. Ο πάσχων πονάει και δυσκολεύεται στο περπάτημα.

Από πλευράς πρόληψης προτείνεται κυρίως καλή καθαριότητα των ποδιών,  σωστό κόψιμο των νυχιών και αποφυγή στενών παπουτσιών.

Αντιμετώπιση: Τοπική αναισθησία. Αφαίρεση του νυχιού και καθαρισμός της φλεγμονής. Αφαίρεση της μήτρας του νυχιού. Κάποιο είδος καυτηριασμού και συρραφή. Άλλη τεχνική είναι η αφαίρεση μέρους ιστού του δακτύλου και νυχιού στα πλαϊνά του από το ύψος της μήτρας. Αποτέλεσμα;  στην πρώτη περίπτωση το νύχι δεν ξαναβγαίνει και στην δεύτερη το νύχι βγαίνει μεν αλλά είναι αισθητά αλλοιωμένο  και το δάκτυλο θα υποστεί μια μακροχρόνια μικρή παραμόρφωση. Και στις δυο περιπτώσεις ο πάσχων δεν αντιμετωπίζει  ποτέ ξανά πρόβλημα πόνου , πολλοί όμως νιώθουν άσχημα με την εικόνα του ποδιού τους μέχρι να το συνηθίσουν. Αν ψάξει κανείς μπορεί να βρει κι άλλους τρόπους αντιμετώπισης, με λέιζερ π.χ. για τους οποίους υπάρχει και το ανάλογο κόστος.

Θέλω να αναφέρω έναν πολύ έξυπνο τρόπο που εφήρμοζαν  παλαιότερα στα χωριά  όπου  δεν υπήρχαν κοντά  γιατροί και νοσοκομεία. Μου τον είπε ο  Κωνσταντίνος Μουρελάτος, συνταξιούχος από την Πάτρα, και θα ήθελα να τον μοιραστώ μαζί σας μιας και δεν έχω βρει  πουθενά αλλού σχετική αναφορά πάνω στο θέμα.

Για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις η τεχνική που θα αναφέρω παρακάτω δεν προτείνεται σε πάσχοντες με παρόμοιο πρόβλημα επειδή η εφαρμογή της μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερη μόλυνση χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις.

Σίγουρο όμως είναι ότι αν παρατηρούμε  τους τρόπους με τους οποίους το σώμα μας αυτό-διορθώνεται  δεν θα χρειαστεί  να καταφύγουμε σε εγχείρηση για να αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα. Αυτός εν μέρει είναι και ο ρόλος της φυσικοθεραπείας και γι αυτό βρίσκω πολύ ενδιαφέρον τον παραλληλισμό του συνόλου των τεχνικών της εφαρμογών με αυτές που γνώριζαν κάποτε οι απλοί άνθρωποι.

Το νύχι έχει μια εκπληκτική ιδιότητα. Αν σε κάποιο του σημείο χάσει την επιφανειακή του μάζα, προκειμένου να την καλύψει, τραβάει μάζα από τις άκρες του.

Ο πάσχων  λοιπόν έπαιρνε   ένα σπασμένο γυαλί και  με την κόψη του προσεκτικά έτριβε  μαλακά  το μέσο του νυχιού, από ψηλά στο σημείο εκβολής του  προς τα κάτω στην άκρη  έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα μικρό αυλάκι  πάνω του. Φρόντιζε  το ξύσιμο να μην είναι πολύ βαθύ έτσι ώστε το νύχι να μην κινδυνεύει να διχοτομηθεί .   Η διαδικασία δεν έπαιρνε πάνω από 5 λεπτά .

Αποτέλεσμα; τις επόμενες εβδομάδες το νύχι  μεγαλώνει κανονικά αλλά μαζεύεται  από το δέρμα στο πλάι για να καλύψει το κενό του αυλακιού στο κέντρο. Στην ουσία δηλαδή το νύχι  αρχίζει να μειώνει το πλάτος του  και  το πρόβλημα αποκαθίσταται. Το αυλάκι εξαφανίζεται, το τραύμα επουλώνεται και το νύχι  ανανεώνεται πλήρως χωρίς να  ξαναδημιουργήσει πρόβλημα.

Τονίζω ξανά ότι  υπάρχει σοβαρός κίνδυνος λοίμωξης από μικρόβια τα οποία μπορούν να εισχωρήσουν στο αίμα από την περιοχή της πληγής με μεγάλο κίνδυνο μόλυνσης. Ο κυρ Κώστας στα νιάτα του όμως, δεν ήξερε από μικρόβια και μολύνσεις. Δεν μπορώ να μην παραδεχθώ από την άλλη, ότι χρησιμοποιεί  μια τεχνική που ξεπερνάει σε οξυδέρκεια και αποτελεσματικότητα οτιδήποτε έχω ακούσει έως σήμερα. Αν η συγκεκριμένη τεχνική γινόταν από εξειδικευμένους γιατρούς με  αποστειρωμένα εργαλεία, μήπως θα μπορούσαν να λυθούν ανάλογα προβλήματα χωρίς τα γνωστά αντιαισθητικά αποτελέσματα, κόστος και ταλαιπωρία;